Przyjrzyj się łowisku

Tuż nad wodą nieruchomo stoi wędkarz, wypatruje czegoś z uwagą na nieruchomej z pozoru wodzie. W ten sposób stara się wykryć najdrobniejsze oznaki obecności ryb w łowisku. Ryby na pewno gdzieś tam są. Czasami zdradzają się wyskokami nad wodę, chlapnięciami, wirami, widokiem grzbietu lub ogona przecinającego wodę bądź maleńkim oczkiem na jej powierzchni. Doświadczony wędkarz doskonale wie, że każdy z tych znaków może być informacją o tym, co robi ryba lub co on powinien zrobić.

Spławianie się

Niektóre ryby - np. leszcze, liny, karasie i brzany - często spławiają się na powierzchni. Zachowują się tak w okresach wysokiej aktywności, podczas żerowania lub przed jego rozpoczęciem. Żeby jednak mieć pewność, że naprawdę tak jest, należy przyjrzeć się, jak to robią.  Najbardziej obiecujące jest pojawienie się ryby, która wynurza się i wchodzi pod powierzchnię podobnie jak delfin, przecinając przy tym wodę z precyzją rozgrzanego noża przechodzącego przez masło.

• Małe, rozchodzące się w kręgi, wiry na powierzchni są dobrą oznaką żerowania ryb, zwłaszcza gdy towarzyszy im wyraźne cmokanie. Oznacza ono, że ryby - np. wzdręgi, karpie lub klenie - wsysają unoszący się na powierzchni pokarm.

Mętna woda

Widząc chlapiące się ryby, które parami lub w stadzie opływają się dookoła, niemal z całkowitą pewnością można powiedzieć, że odbywają tarło. Warto jednak przyjrzeć się temu bliżej. Każde chlapnięcie może być oznaką obecności atakującego drapieżnika (szczupaka lub dużego okonia). Jeśli ryby nie pokazują się na powierzchni, należy sprawdzić, co dzieje się pod wodą - żerujące ryby mogą przeszukiwać dno. Chmury biota wzbijane w toni przez ryjące w dnie ryby rzadko są wyraźnie widoczne. Ich wypatrzenie wymaga wprawnego oka, gdyż - zwłaszcza w zmąconej wodzie - chmura błota nieznacznie tylko różni się barwą od otaczającej ją toni. Zauważenie każdej ciemniejszej lub jaśniejszej plamy w toni to wskazówka, by zainteresować się takim miejscem. Bąble na powierzchni łowiska często bywają przyczyną nieporozumień. Duże, pojawiające się nieregularnie bąble to tylko gaz błotny uwalniający się z dna. Bąble wysyłane na powierzchnię przez żerujące ryby są bez porównania mniejsze, często mają zaledwie wielkość główki od szpilki, przez co mogą przypominać delikatną pianę na wodzie. Charakterystyczne jest to, że pojawiają się regularnie, tworząc wstęgi, które ciągną się wzdłuż szlaku żerującej ryby. Takie bąble są typowe dla przeszukujących dno leszczy, karpi, linów i karasi.  

• Gdy szczupak wyskakuje całkowicie nad powierzchnię wody, oznacza to, że goni ofiarę lub... ratuje się ucieczką przed znacznie większym osobnikiem własnego gatunku.